Projekt Phoenix - serwisowanie satelitów
Amerykańska firma Honeybee wygrała kontrakt na budowę ramienia robotycznego zdolnego do serwisowania oraz pozyskiwania komponentów z satelitów. Projekt otrzymał nazwę Phoenix.
Projekt Phoenix jest realizowany dzięki wsparciu amerykańskiej agencji wojskowej DARPA, która specjalizuje się w zaawansowanych technologiach. Celem projektu jest opracowanie satelitarnego ramienia robotycznego, które będzie zdolne do pozyskania komponentów z niedziałających już satelitów. Jedna z amerykańskich firm - Honeybee - uzyskała niedawno kontrakt na budowę ramienia robotycznego dla projektu Phoenix.
W 2015 albo w 2016 roku dojdzie do pierwszego testu w ramach projektu Phoenix. Specjalny satelita, wyposażony w ramię robotyczne, zostanie wysłany ku jednemu z niedziałających już satelitów na "orbicie cmentarnej", znajdującej się powyżej orbity geostacjonarnej. Przebywają na niej nieczynne już satelity telekomunikacyjne - w taki sposób przeprowadza się oczyszczanie orbity geostacjonarnej (deorbitacja w atmosferze naszej planety, z racji odległości, jest niemożliwa w tym przypadku).
Satelita wyposażony w ramię robotyczne spróbuje pozyskać antenę od niedziałającego już satelity. Następnie do anteny zostaną przytwierdzone moduły o nazwie "satlet", które polecą w przestrzeń kosmiczną wraz z satelitą wyposażonym w ramię robotyczne. Te "satlety" łącznie będą formą demonstracyjną satelity, wyposażoną w komputer pokładowy, system komunikacji oraz źródła zasilania. "Satlety" zostaną przyłączone do pozyskanej wcześniej anteny komunikacyjnej. Przytwierdzenie "satletów" do nowej konstrukcji nastąpi za pomocą instrumentu o nazwie Satlet Gripper Tool, który także ma zbudować firma Honeybee.
Pomysł pozyskiwania niektórych dużych i ciężkich komponentów z nieczynnych już satelitów wydaje się być bardzo interesujący. Dzięki temu tworzy się szansa na automatyczną budowę nowych satelitów na orbicie. Co więcej, w takim przypadku z Ziemi wystarczy wysłać jedynie wymagane moduły, które byłyby zaprojektowane do konkretnej misji. Oznacza to potencjalne duże oszczędności - przykładowo jeden satelita z "satletami" oraz modułem robotycznym mógłby stworzyć kilka satelitów podczas swojej misji.
