Naukowcy przeanalizowali odnalezionego w Niemczech pająka sprzed 310 mln lat

Kilka lat temu z warstw późnego karbonu w Dolnej Saksonii naukowcy wydobyli skamieniałość pajęczaka. Do tej pory nie było wiadomo, czy wymarłe zwierzę można było zaliczyć do linii pajęczaków, czy pająków. Jak teraz wskazują naukowcy, zwierzę to można uznać za prawdziwego pająka.

Co ciekawe jest to pierwszy paleozoiczny pająk, który w ogóle został znaleziony w Niemczech. Ponadto należy do całkiem nowego gatunku, który został nazwany Arthrolycosa wolterbeeki (na cześć odkrywcy dr Tima Wolterbeeka z Universiteit Utrecht).

Specjaliści informują, że pająki z karbonu są bardzo rzadko spotykanymi skamieniałościami. Obecne pająki są bardzo różnorodną grupą, lecz w późnym karbonie, grupa ta liczyła znacznie mniej gatunków. Naukowcy sugerują, że pająki z tego okresu spędzały większość swojego życia w norach lub podobnych miejscach, co powodowało, że ich szczątki bardzo rzadko zachowywały się do naszych czasów. 

Osiadły tryb życia powodował, że pająki zazwyczaj nie zbliżały się do zbiorników wodnych (zwłaszcza samice), które są  "niezbędne do ich zachowania jako skamieniałości". Ponadto naukowcy oczekują, że skamieniałości samców powinny zachowywać się w osadach częściej, co miałoby mieć związek, z tym że samce poszukiwały samic, by przedłużyć swój gatunek. Jednakże ci sami specjaliści wskazują, że na podstawie odkrytych do tej pory szczątków "ich szanse na przetrwanie nie są wcale większe".

Naukowcy w swoim artykule naukowym piszą: "W tym kontekście interesujące jest rozważenie, dlaczego ani obecny okaz, ani żaden z innych pająków karbońskich nie zachowuje męskiego narządu palalnego, jak moglibyśmy oczekiwać".

Naukowcy przeprowadzili szczegółową analizę skamieniałości pająka. Odkryli, że szczątki zawierają kądziołki przędne, które są unikalne dla pająków - są to wyrostki produkujące pajęczą sieć.

Długość tułowia pająka wynosi około 7,7 cm, zaś maksymalna szerokość pancerza wynosiła 4,8 cm. Z kolei długość nóg wynosiła od 11,9 cm do 13,4 cm. Zwierzę pochodzi z rzędu Araneae, odróżnia go to od wcześniejszych pająkopodobnych grup pajęczaków, na przykład od Trigonotarbids.

Naukowcy podkreślają, że mimo swojego wieku (310 mln lat), szczątki zwierzęcia są niemal idealnie zachowane. Nowy gatunek jest jednym z zaledwie 12 gatunków karbońskich pająków, które można przypisać do rzędu Araneae. Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym PalZ.