Wikingowie w Ameryce Północnej na długo przed Kolumbem. Znamy konkretną datę

W tak precyzyjnym określeniu daty pomogły naukowcom nowoczesne metody datowania radiowęglowego oraz wiedza na temat pojawiających się abnormalnych rozbłysków promieniowania kosmicznego. Kluczem do sukcesu okazała się także metoda dendrochronologiczna polegająca na datowaniu na podstawie zliczanych słojów w pniach drzew.

Już wcześniej naukowcy badali kawałki drewna znalezione w L'Anse aux Meadows. Wyniki datowania metodą radiowęglową na podstawie rozpadu izotopu węgla C-14 nie były jednak satysfakcjonujące. Datowane przedmioty pochodziły z okresu między 793 r. a 1066 r.

Przełom w badaniach przyniósł rok 2012, kiedy podano z dokładnością do roku, kiedy występowały ponadnormatywne rozbłyski promieniowania kosmicznego w okresie holocenu. Jeden z rozbłysków miał miejsce w 993 roku. Co to oznacza dla datowania stanowiska archeologicznego w L'Anse aux Meadows?

W roku 993 r. doszło do dużego rozbłysku kosmicznego, który dał impuls do produkcji węgla C-14 w ziemskiej atmosferze, a ten zaś został przejęty przez rośliny na całym świecie w procesie fotosyntezy. Każde drzewo, które rosło w tym roku, ma charakterystyczny pierścień o wyższej niż zwykle zawartości węgla C-14. Licząc od tego pierścienia, naukowcy mogą dokładnie określić rok, w którym drzewo zostało ścięte lub kiedy obumarło.

Tak właśnie się stało w L'Anse aux Meadows. Zliczając pierścienie na ściętym pniu drzewa doliczyli się, że na pewno już w 1021 r. na terenie osady przebywali wikingowie.

O tym, czy nowofundlandzkie stanowisko jest dawną osadą wikingów, świadczą artefakty znalezione na tym miejscu. Charakterystyczne budynki w stylu nordyckim, szpilka z brązu, żelazne gwoździe i inne elementy dowodzą, że tutaj kiedyś przebywali wikingowie.

Badania archeologiczne w L'Anse aux Meadows są prowadzone od lat 60. XX wieku, kiedy odkryto to miejsce.

Przeczytaj też: Odkrycie Ameryki mogło być 150 lat przed Kolumbem. Jest nowe źródło