Takich zdjęć Mgławicy Pierścień jeszcze nie widzieliście. Zapierają dech
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) uchwycił niezwykle szczegółowe zdjęcia Mgławicy Pierścień - aż trudno oderwać od nich wzrok!
Mgławica Pierścień, znana też jako Messier 57, M57 lub NGC 6720, to jedna z najbardziej znanych mgławic planetarnych. W związku z tym widzieliśmy ją na wielu interesujących zdjęciach, ale żadne nie były tak szczegółowe jak te wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Nowe obrazy zapewniają niespotykaną dotąd rozdzielczość przestrzenną i czułość widmową, np. nowy obraz z NIRCam (kamera bliskiej podczerwieni) pokazuje skomplikowane szczegóły struktury włókien pierścienia wewnętrznego, podczas gdy nowy obraz z MIRI (instrument średniej podczerwieni) ujawnia szczegóły koncentrycznych łuków w obszarach zewnętrznych pierścienia mgławicy.
W mgławicy znajduje się około 20 000 gęstych globul bogatych w wodór cząsteczkowy, a dla kontrastu w jej obszarze wewnętrznym widać bardzo gorący gaz. Główna powłoka zawiera cienki pierścień o zwiększonej emisji cząsteczek węglowych, znanych jako wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA). Tuż za zewnętrzną krawędzią głównego pierścienia znajduje się zaś ok. dziesięciu koncentrycznych łuków - uważa się, że powstają w wyniku interakcji gwiazdy centralnej z towarzyszem o małej masie, krążącym w odległości porównywalnej z odległością między Ziemią a Plutonem.
Jak wyjaśniają badacze ESA, mgławica ma kształt zniekształconego pączka i na tych zdjęciach patrzymy niemal bezpośrednio na jeden z jej biegunów. Co więcej, chociaż środek tego pączka może wyglądać na pusty, w rzeczywistości jest pełen materiału o mniejszej gęstości.
Kolorowy pierścień główny składa się z gazu wyrzuconego przez umierającą gwiazdę w centrum mgławicy, a gwiazda ta jest na dobrej drodze, aby stać się białym karłem - bardzo małym, gęstym i gorącym ciałem, które stanowi końcowy etap ewolucji gwiazd takich jak Słońce.
Mgławica Pierścień jest drugą, po Mgławicy Hantle (M27), zidentyfikowaną mgławicą planetarną. W 1779 roku odkryli ją niezależnie francuscy astronomowie Antoine Darquier de Pellepoix oraz Charles Messier podczas poszukiwania przelatującej w pobliżu komety. Obecnie przyjmuje się, że znajduje się w odległości około 2,3 tys. lat świetlnych od Ziemi i zbliża się do nas z prędkością 19,2 km/s. Na podstawie aktualnych wymiarów mgławicy, 1,9 na 1,3 roku świetlnego, jej wiek szacuje się na 6-8 tys. lat, a prędkość ekspansji na 20-30 km/s.
Polecamy na Antyweb | Ten adres dodaj do ulubionych. Przyda się przed wyborami
