Przełomowy sposób regeneracji serca po zawale
Zawał serca na zawsze zmienia nasz najważniejszy mięsień. Tkanka sercowa nie regeneruje się, przez co powstała blizna nie potrafi przenosić impulsów elektrycznych i nie kurczy się prawidłowo. Jest pomysł jak to zmienić - stworzono innowacyjny lek nazwany TT-10.
Badania wykazały, że uwalnianie leku TT-10 zamkniętego w nanocząstkach, poprawia funkcjonowanie serca po zawale. Efektem dodatkowym jest zwiększona proliferacja kardiomiocytów i mniejszy obszar uszkodzonej tkanki.
Zawał serca dosłownie zabija komórki mięśniowe, prowadząc do powstania blizny, która osłabia integralność tego narządu, często prowadząc do jego niewydolności. Brak możliwości naprawy serca wynika z ograniczonej zdolności komórek mięśniowych ssaków do proliferacji (podziałów) - wykluczając krótki okres po narodzinach.
TT-10 działa poprzez elementy szlaku sygnałowego Hippo i pobudza proliferację komórek mięśnia sercowego. Dootrzewnowe zastrzyki TT-10 w mysim modelu zawału serca promowały proliferację komórek i wykazały zmniejszenie wielkości martwego obszaru - już tydzień po podaniu.
Zespół Jianyi "Jaya" Zhanga z Wydziału Inżynierii Biomedycznej Uniwersytetu Alabama w Birmingham zadał proste pytanie: co by się stało, gdyby TT-10 został zamknięty do nanocząstek wykonanych z bioresorbowalnego kopolimeru glikolidu z laktydem (PLGA), umożliwiając powolne uwalnianie leku?
To założenie okazało się właściwe. Powolne uwalnianie leku zwiększyło trwałość terapii, stymulując regenerację mięśnia sercowego po zawale serca u myszy.
Wstrzyknięcie nanocząstek TT-10 do mięśnia sercowego, który uległ zawałowi, poprawiło działanie serca. Również serca poddane działaniu nanocząstek TT-10 miały znacznie mniejszy obszar zawału i niższy stosunek masy serca do masy ciała w porównaniu do pozostałych grup. Wszystkie te wskaźniki wskazują na poprawę funkcji serca w grupie otrzymującej nanocząsteczki TT-10.
Poprawa regeneracji mięśnia sercowego zaobserwowana u myszy leczonych nanocząstkami TT-10 wydaje się być przypisywana aktywacji szlaku Hippo i proliferacji kardiomiocytów.
- Nasze wyniki sugerują, że nanocząstki PLGA mogą być stosowane w celu poprawy skuteczności podawania leczenia dla licznych leków sercowo-naczyniowych. Ponadto, chociaż zwierzęta w naszym obecnym badaniu były leczone nanocząstkami TT-10 poprzez bezpośrednie zastrzyki wewnątrzsercowe podczas operacji na otwartej klatce piersiowej, nanocząstki PLGA są w pełni kompatybilne z mniej inwazyjnymi metodami klinicznymi dostarczania - dodał Zhang.
