Najstarsze szczątki tajemniczego gatunku człowieka z jaskini na Syberii

Gatunek denisowian został opisany przez naukowców dopiero w 2010 roku. Pierwsze szczątki zupełnie nowego gatunku odnaleziono w Denisowej Jaskini na Syberii, od której wzięła się nazwa tego gatunku. Do tej pory znaleziono zaledwie sześć fragmentarycznych skamieniałości związanych z denisowianami. Najnowsze odkrycie przyniosło kolejne trzy fragmenty kości.

Naukowcy oszacowali, że mają one około 200 tysięcy lat, co czyni ich najstarszymi znanymi szczątkami denisowian, jakie kiedykolwiek znaleziono. Wcześniejsze szczątki miały od około 122 do 194 tysięcy lat. Wiek znaleziska został określony na podstawie warstw ziemi, w których się znajdowało.

Poza ludzkimi kośćmi zostały skompletowane także kości zwierząt, którymi najpewniej żywili się denisowianie. Były to jelenie, gazele, koniec, żubry i nosorożce włochate.

Natomiast kamienne artefakty znalezione w tych samych warstwach okazały się głownie narzędziami do skrobania lub obróbki skór zwierzęcych. Naukowcy zauważyli, że surowiec do tych przedmiotów prawdopodobnie pochodził z osadów rzecznych tuż za wejściem do jaskini.

Najnowsze odkrycie sugeruje, że denisowianie sprzed 200 tysięcy lat żyli w czasach, kiedy klimat był dość ciepły i porównywalny do dzisiejszego. Jaskinia i jej okolice były miejscem sprzyjającym ludzkiemu życiu. Teren był pokryty lasami liściastymi oraz roślinnością stepową.

Denisowianie dzieli swoje terytorium również z neandertalczykami, drugim najbardziej spokrewnionym ze współczesnym homo sapiens gatunkiem człowieka. Analiza DNA wyekstrahowanego ze znalezionych szczątków denisowian przynosi informacje, że przedstawiciele tego gatunku mogli zamieszkiwać całą Azję Centralną, wyspy Azji Południowo-Wschodniej oraz Oceanii. Stwierdzono, że najwięcej domieszki genetycznej denisowian (6 proc.) występuje dzisiaj u Papuasów.