Odkryte artefakty mają 11 tysięcy lat i służyły w tajemniczych rytuałach
Naukowcy donoszą, że odnaleźli najwcześniejsze dowody na perforację ciała w Azji Południowo-Zachodniej. Wyjątkowe kamienne ozdoby mają aż 11 tys. lat i były wykorzystywane w tzw. rytuałach przejścia.
Na wczesnoneolitycznym stanowisku archeologicznym Boncuklu Tarla w Turcji badacze odnaleźli w pradawnych grobach 100 ozdób - są to wyjątkowe kolczyki. Groby te datowane są na około 11 000 lat, dlatego też obecność artefaktów w tym miejscu zadziwiła archeologów.
Jak wskazują specjaliści, kamienne ozdoby służyły do perforacji ciała. Jednocześnie miały one służyć w rytuałach przejścia i symbolizowały przejście młodej osoby w dorosłość. Jednakże sam przebieg rytuału owiany jest tajemnicą.
Według autorów badania: "Dalsze badania szkieletów wykazały, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety mieli kolczyki, ale nosili je wyłącznie dorośli. Żaden z pochówków dziecięcych nie miał żadnych śladów tych ozdób". Wskazuje to, że przekłuwanie ciała i kamienne kolczyki miały wyjątkowe znaczenie społeczne.
Badacze stwierdzają, że artefakty zostały odnalezione w okolicach uszu i podbródka szkieletów. Różnorodność kształtu oraz miejsca odkrycia in situ wskazują, że przekłuwano nimi zarówno uszy, jak i dolne wargi. Ozdoby wykonane są przede wszystkim z wapienia, ale też z kamyków rzecznych. Część z nich została wykonana także z obsydianu, który w dawnych kulturach był postrzegany jako magiczny artefakt.
Noszenie kolczyków w dolnej wardze potwierdzają także analizy zębów należących do pochowanych osób - przebadano stopień zużycia/porysowania dolnych siekaczy. Podparto to dowodami pochodzącymi z historycznych i współczesnych przypadków noszenia tego typu ozdób.
Jak powiedziała prof. Emma Baysal z Ankara University: - Pokazuje to, że tradycje, które nadal w dużej mierze stanowią część naszego życia, rozwinęły się już w ważnym okresie przejściowym, kiedy ludzie po raz pierwszy zaczęli osiedlać się na stałe w wioskach w zachodniej Azji od ponad 10 000 lat temu.
Dodała: - [Dawne społeczności - red.] miały bardzo złożone praktyki zdobnicze, obejmujące koraliki, bransoletki i wisiorki, w tym bardzo rozwinięty świat symboliczny, który w całości wyrażał się za pośrednictwem ludzkiego ciała.
Badacze w swoim artykule naukowym piszą również: "[...] obecność tych ozdób pokazuje, że ludzie z Boncuklu Tarla praktykowali zdobnictwo, które wiązało się z trwałą adaptacją ludzkiego ciała w co najmniej dwóch obszarach: uchu i dolnej wardze".
"Podczas gdy koraliki i wisiorki są powszechne w pochówkach niemowląt i dzieci, ozdoby do uszu i ust nie są; w Boncuklu Tarla artefakty podobne do labretów znajdowano do tej pory tylko w połączeniu z dorosłymi, co sugeruje, że praktyki zdobnicze różniły się w zależności od wieku" - dodają naukowcy.
Wyniki badań zostały opublikowane w prestiżowym międzynarodowym czasopiśmie naukowym Antiquity.
