Archeolodzy ujawniają tajemnice ogromnego prehistorycznego cmentarzyska

Jak ujawniają naukowcy, prehistoryczne cmentarzysko może być jednym z największych cmentarzy epoki kamienia w Europie Północnej. Kompleks został wydatowany na około 6500 lat. Nekropolia Tainiaro zlokalizowana jest w północnej Finlandii, w pobliżu Zatoki Botnickiej, około 80 km na południe od koła podbiegunowego. 

Odkrycia niezwykłego kompleksu dokonano przypadkowo podczas wydobywania piasku potrzebnego w budownictwie w 1959 roku. Robotnicy w trakcie swoich prac odkopali kilka kamiennych artefaktów, a znaleziska zostały zgłoszone lokalnym władzom. Niestety nie podjęto wówczas odpowiednich działań. 

Dopiero po 30 latach naukowcy powrócili do tego miejsca, jednakże stosunkowo szybko wyczerpały się fundusze przeznaczone na ten cel, a wyniki badań nie zostały opublikowane. Teraz archeolodzy po raz kolejny badają to niezwykłe miejsce i tym razem, jak zapewniają, zostaną odkryte wszystkie tajemnice.

Archeolodzy pracujący na terenie nekropolii Tainiaro odkryli, że pochowanych zostało tutaj znacznie więcej ciał, niż do tej pory sądzono. Obecne badania wskazują, że znajduje się tutaj przynajmniej 200 miejsc pochówków. Naukowcy podkreślają, że wielkość cmentarza jest niezwykła, ponieważ niedaleko znajduje się koło podbiegunowe.

Jak powiedział dr Aki Hakonen z Wydziału Archeologii Uniwersytetu w Puli dla IFLScience: - Badania rodzą pytania, dlaczego takie miejsce znajduje się tak wysoko na mapie i czy w kilkunastu dolinach rzek Zatoki Botnickiej istnieją jeszcze podobne cmentarze.

Specjaliści wskazują, że niestety ludzkie kości nie zachowały się do naszych czasów. Spowodowane było to oddziaływaniem silnie kwaśnej gleby. Głównym dowodem na istnienie nekropolii są dziesiątki wydłużonych dołów.

By potwierdzić, że doły służyły do chowania ludzi, archeolodzy porównali ich kształt do kształtu ponad 800 udokumentowanych grobów z epoki kamienia z 14 prehistorycznych cmentarzy w Europie Północnej.

Nowo odnalezione cmentarne doły zawierały ślady zwęglonych szczątków ludzkich i pigmentów w kolorze czerwonej ochry. Naukowcy przyznają, że nie do końca wiedzą, o czym może to świadczyć, jednakże sugerują, że mogło to mieć głębokie znaczenie kulturowe dla dawnej tajemniczej społeczności.

Jak piszą archeolodzy w swoim artykule naukowym: "Starożytne skojarzenie czerwonej ochry z ogniem i ciepłem życiodajnego paleniska to tylko jedna z wielu możliwości, która jednak głęboko rezonuje, szczególnie w kontekście subarktycznym".

Kolejnym krokiem w ujawnianiu tajemnic prehistorycznej nekropolii jest prowadzone mapowanie obszaru za pomocą geofizycznego obrazowania radarowego. Badacze wskazują, że prace nadal są w toku, a pierwsze mapy są już szczegółowo analizowane.

- Nowe próbki gleby można zbadać pod kątem obecności dawnych włosów, które w ostatnich latach odkryto w grobach z epoki kamienia. Wydaje się, że w rytuałach pogrzebowych często używano futer zwierzęcych i ptasich piór. Analizy chemiczne, takie jak pobieranie starożytnego DNA bezpośrednio z gleby, mogą dostarczyć jednoznacznych dowodów na interpretację pochówku lub ujawnić zupełnie nowe odkrycia, które poprowadzą nasze rozumienie społeczeństwa epoki kamienia w jeszcze bardziej fascynującym kierunku - zauważył Hakonen.

Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym Antiquity.