​Niebywałe, ale Księżyc "rdzewieje" - jak to możliwe?

Księżyc jest stale bombardowany strumieniem wodoru z wiatru słonecznego, który przekazuje swoje elektrony do licznych materiałów. Utlenianie następuje w wyniku utraty elektronów, więc nawet jeżeli wszystkie właściwe pierwiastki konieczne do procesu utleniania były obecne, wiatr słoneczny powinien je wyeliminować.

- To bardzo zastanawiające. Księżyc to nietypowe środowisko dla formowania hematytu - powiedział Shua Li, planetolog z Uniwersytetu Hawajskiego w Manoa.

Hematyt na Księżycu został odkryty w danych zebranych przez indyjski orbiter Chandrayaan-1. Ma on kamerę pozwalającą na wykonywanie zdjęć hiperspektralnych i analizy spektroskopowej. W ten sposób zespół Li zidentyfikował w 2018 r. złoża lodu na biegunach księżycowych. Przy okazji naukowcy zauważyli coś dziwnego.

- Kiedy badałem dane M3 w rejonach polarnych, zauważyłem pewne cechy spektralne i wzory różniące się od tych, które widzimy na niższych szerokościach geograficznych lub w próbkach Apollo. Byłem ciekawy, czy to możliwe, że na Księżycu są reakcje wodno-skaliste. Po miesiącach badań odkryłem, że widzę sygnaturę hematytu - powiedział Li.

Jak hematyt znalazł się na Księżycu, skoro nie ma tam ani wody, ani powietrza? Rozwiązanie tej zagadki może skrywać się w sposobie, w jaki hematyt jest rozprowadzany po Srebrnym Globie. Dość wyraźnie koresponduje to ze śladami wody, wcześniej zidentyfikowanymi i związanymi z kraterami uderzeniowymi. Naukowcy uważają, że lód wodny mógł zostać zmieszany z księżycowym regolitem, a następnie wydobyty na powierzchnię i stopiony podczas zderzeń.

Hematyt znajduje się głównie po stronie Księżyca, która jest zawsze widoczna z Ziemi. To naprawdę interesujący fakt, choć nie wiadomo, skąd wynika.

- Więcej hematytu na Księżycu po stronie widocznej z Ziemi sugeruje, że może być on związany z naszą planetą - wyjaśnił Li.

Hematyt księżycowy może być interesujący sam w sobie. Możliwe, że złoża tego minerału mogą nadal zachowywać izotopy tlenowe z różnych okresów w historii Ziemi, sięgające miliardów lat wstecz. Mogłoby to być naprawdę przydatne dla zrozumienia ewolucji atmosferycznej naszej planety.