Może być więcej gwiazd niż przewidywaliśmy
Nowe badania sugerują, że nie doszacowaliśmy liczby dużych gwiazd powstających podczas procesów gwiazdotwórczych. Jeżeli to odkrycie okaże się czymś więcej niż wyjątkiem od reguły, mogą pojawić się konsekwencje dla wielu teorii astronomicznych.
Międzynarodowa grupa astronomów zbadała gwiazdy w obrębie 30 Doradus znanej także jako Mgławica Tarantula, regionie gwiazdotwórczym w Wielkim Obłoku Magellana. Naukowcy scharakteryzowali właściwości 452 gwiazd w tej oddalonej o 300 lat świetlnych od Ziemi mgławicy, a spośród nich 247 było 15 razy masywniejszych od Słońca. Naukowcy uważają, że istnieje 25-50 więcej gwiazd niż przewidywania teoretyczne funkcji masy początkowej (IMF).
Funkcja masy początkowej opisuje liczbę gwiazd o określonych masach, które mogą powstać w danym obłoku gwiazdotwórczym. Używa się jej do pomiaru mas badanych populacji gwiazd. Aby rezultaty były miarodajne, funkcja musi być taka sama we wszystkich badanych zbiorach. Przez długi czas uważano, że tak właśnie jest, czyli że w każdym zbiorze nowo narodzonych gwiazd proporcje występowania gwiazd lżejszych do masywniejszych są w przybliżeniu stałe (np. na jedną gwiazdę 20 razy cięższą od Słońca powstaje 500 gwiazd o masie Słońca już mniejszej).
Masa gwiazd decyduje o ich ewolucji i o tym, jak zakończą swoje życie. Masywniejsze gwiazdy oznaczają więcej supernowych, co prowadzi do większej liczby czarnych dziur i gwiazd neutronowych. Wpływa także na ewolucję galaktyk jako całości. A ponieważ galaktyki mają nawet 100 mld gwiazd, IMF jest przydatnym narzędziem statystycznym.
IMF nie jest narzędziem idealnym, kilkakrotnie go modyfikowano. Okazuje się, że istnieje znacznie więcej masywniejszych gwiazd niż przewidywała teoria. Astronomowie muszą dokonać kolejnych obserwacji i odpowiedzieć na wiele ważkich pytań. Czy nadmiar gwiazd jest połączony z korzystnymi warunkami panującymi w obłokach gwiazdotwórczych? Czy działają wtedy inne mechanizmy?
Mgławica Tarantula jest najbardziej aktywnym i największym (ponad 600 lat świetlnych) regionem gwiazd w Grupie Lokalnej Galaktyk. Supernowa 1987A, najbliższa znana nam supernowa, znajduje się na obrzeżach tej mgławicy.
