Podróże w czasie wolne od paradoksów? Ten fizyk twierdzi, że to możliwe
Nikomu do tej pory nie udało się podróżować w czasie, a przynajmniej według naszej wiedzy. Jednak naukowców od lat interesuje zagadnienie, czy taki wyczyn w ogóle będzie kiedykolwiek możliwy. Fizycy teoretyzują na temat możliwych konsekwencji takich podróży. Jeden z nich przedstawił teorię sugerującą, że podróże w czasie mogą być wolne od paradoksów.
Filmy takie jak „Terminator”, „Donnie Darko”, czy chociażby „Powrót do przeszłości” ukazują rzeczywistość, w której ludzie są w stanie podróżować w czasie. Jednak stwarza to bohaterom pewne problemy. Mowa tutaj między innymi o „paradoksie dziadka”.
Podróżnik w czasie cofnąłby się, by zabić swojego dziadka, jednak wtedy następuje paradoks, ponieważ, gdyby jego dziadek został zabity, zanim spłodziłby potomstwo, podróżnik w czasie powinien przestać istnieć. Co za tym idzie, nie mógłby się również cofnąć w czasie, by zabić swojego dziadka.
Jednak pewien fizyk twierdzi, że paradoks można ominąć, wystarczy „podnieść liczby do kwadratu”.
Germain Tobar z Uniwersytetu w Queensland w Australii uważa, że paradoksy związane z podróżami w czasie można wykluczyć, stosując czystą matematykę.
Według Tobara czasoprzestrzeń może potencjalnie dostosować się, by uniknąć paradoksów. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie „Classical and Quantum Gravity”.
Aby to zobrazować, wyobraźmy sobie podróżnika w czasie, który wyrusza w przeszłość, by powstrzymać rozprzestrzenianie się śmiertelnej choroby. Jeżeli jego misja by się powiodła, podróżnik w swoich czasach nie miałby choroby, która zmusiłaby go do podróży w czasie.
Tobar sugeruje, że choroba nadal by istniała, jednak dostałaby się do czasów podróżnika w inny sposób, inną drogą, co skutkowałoby usunięciem paradoksu. Czasoprzestrzeń dostosowałaby się do nowych warunków. Jednak tutaj dochodzimy do momentu, gdzie podróżnik nie jest w stanie żadnym sposobem zatrzymać zarazy.
Tobar przygląda się w swojej pracy przede wszystkim wpływowi czynników deterministycznych na dowolną liczbę obszarów kontinuum czasoprzestrzennego i pokazuje, jak obie zamknięte krzywe czasopodobne mogą pasować do zasad fizyki klasycznej oraz wolnej woli.
Inna hipoteza natomiast mówi o tym, że owszem, podróże w czasie mogłyby być możliwe, ale podróżnik będzie ograniczony w swoich działaniach tak, by nie stwarzać paradoksów. W modelu Tobara podróżnicy w czasie mają swobodę działania, ponieważ paradoksy nie są możliwe.
Mimo że fizycy dokonują obliczeń mających na celu zobrazowanie teoretycznych zjawisk, to w rzeczywistości zakrzywianie przestrzeni i czasu, aby dostać się do przeszłości, pozostaje poza naszym zasięgiem. Wehikuły czasu istnieją jedynie jako obliczenia.
